|
Rétrospective - [EP]1. Altijd Alleen
2. Het Gevoel 3. Clochard à Cannes 4. Es 5. Herberg Van Verdriet 6. Sueur Du Désir 7. Wim 8. Meisje Met De Cello |
|
|
|
Liner notes
'Rétrospective' bevat materiaal uit de beginperiode van Lander Vervaet. De meeste songs komen uit het titelloze debuutalbum, uitgebracht bij Epic/Sony Music 1999 onder het pseudoniem Jo Vervaet en werden geproducet door Kris De Bruyne.
Een nieuw full album van Lander is gepland later dit jaar, van zodra de Covid problematiek opklaart.
Altijd Alleen
Geschreven door Johan Verminnen en Walter Ertvelt met een Tom Waits-iaans dronkemanslied in gedachten voor het album ‘Wakker!’ van Bart Van den Bossche. Lander maakte een compleet andere versie van het nummer. Belde vervolgens Ertvelt op
een nachtelijk uur op en speelde het nummer in op zijn antwoordapparaat. De volgende ochtend belde Walter terug: “We maken een plaat!”
Piano gigant Dirk Joris tilt de band naar een hoger niveau en Johan Verminnen kleurt de refreinen met een tweede stem.
Het Gevoel
Voortgekomen uit een fijne samenwerking met producer/gitarist Chris Peeters van De Laatste Showband. Piet Van den Heuvel gaf er de finale pop-touch aan en verliet de sessie niet alvorens iedereen rijkelijk te amuseren met wat zelfspot over zijn Body Mass
Index resultaten: “Als ge een brood naar mij smijt, komt het gesneden terug!”
Het Gevoel is een van de allereerste liedjes die ik schreef. Hoewel ik best tevreden ben over deze opname heb ik het zelden live gespeeld. Ik denk dat het meer is weggelegd voor een andere stem.
Clochard à Cannes
Samen geschreven met Walter Ertvelt en geïnspireerd door een waargebeurd verhaal. In een café te Cannes was Walter getuige van een scène die zo uit een wrang-humoristische film noir leek te komen. Een uitgeputte zwerver met aan beide armen verminkte stompjes als handen kwam de kroeg binnen en vroeg iets te drinken. De man naast hem kijkt hem aan en roept: “Mais tu es pianiste, quoi!?”
Live in de studio opgenomen. Pianist Dirk Joris kreeg een akkoordenschema, ik een micro. De opname is de onvoorbereide allereerste take. Mijn favoriet moment is vlak na de eerste zin in de laatste strofe. Dirk wacht op mij, ik wacht op hem. Een milliseconde muzikale verwarring die mij blijft ontroeren.
Es
Een rete strakke groove van drummer Walter Mets en diepe bluesy baslijnen van Evert Verhees converseren koortsig in een door Werner Pensaert gesculpteerde eindmix. Walters korte drumsolo aan het begin van het nummer kreeg destijds via MySpace bijval van de zwarte Amerikaanse hip hop scene en werd in die kringen gretig gesampled. Mets overleed in 2017 op onrechtvaardig jonge leeftijd. Soms luister ik het ganse nummer alleen maar naar zijn hi-hat en drum fills, wat een talent.
Herberg Van Verdriet
Perfect fingerpicking voer voor Kris De Bruyne en Pol Depoorter die samen een museum aan akoestische gitaren de studio binnenbrachten. Een bezoek van blues icoon Roland Van Campenhout leverde ook nog mooie slide partijen op.
Voor de sfeer en mix lieten we ons inspireren door het album ‘Other Voices, Other Rooms’ van Nancy Griffith en de complete John Prine catalogus.
Sueur Du Désir
“Dees is een gigantische tube!”, dixit een enthousiaste Jo Francken die deze home studio opname remixte en producete. Het reggae idee kwam ook van hem. De glasheldere backing vocals werden voorzien door een toen nog onbekende Renée die later o.m. filmmuziek maakte voor Marc Didden.
Vrolijk naïeve liefdesliedjes zoals dit schrijf ik zelden maar ik had mezelf revanche beloofd voor mijn gebrekkige uitspraak van het Frans in Clochard à Cannes.
Wim
Kreeg airplay van vooral Radio 1 en is een van de songs die binnenkort zal uitkomen in een nieuwe versie. Dit is het origineel met zuiver en clean gitaarspel van Wigbert die wellicht deels verantwoordelijk is voor het feit dat recensenten mij gingen vergelijken met Mark Knopfler en Chris Rea.
Ik herinner mij het moment dat alle instrumenten en de zangpartij er op stonden en we een eerste rough mix beluisterden. Walter Ertvelt, trots als een pauw ging er genietend bij gaan liggen op de kale studiovloer terwijl dit nummer uit de boxen schalde.
“De dagen zijn kort, je hebt geen vat op de tijd. Als we straks weggaan, moeten we gaan zonder spijt.” zijn woorden die ik pas sinds de dood van mijn papa volledig begrijp, ook al schreef ik ze zelf.
Meisje Met Cello
Live @ Ancienne Belgique met mijn ‘door jazz en blues geïnfecteerde groep’ (citaat uit Knack).
Mijn gitaarsolo wordt lekker nerveus opgejaagd door jazztalent Bas Bulteel op piano. Samen met contrabassist Mario Vermandel en later Luc Vanden Bosch (drums) was dit mijn allereerste live band.
Een nieuw full album van Lander is gepland later dit jaar, van zodra de Covid problematiek opklaart.
Altijd Alleen
Geschreven door Johan Verminnen en Walter Ertvelt met een Tom Waits-iaans dronkemanslied in gedachten voor het album ‘Wakker!’ van Bart Van den Bossche. Lander maakte een compleet andere versie van het nummer. Belde vervolgens Ertvelt op
een nachtelijk uur op en speelde het nummer in op zijn antwoordapparaat. De volgende ochtend belde Walter terug: “We maken een plaat!”
Piano gigant Dirk Joris tilt de band naar een hoger niveau en Johan Verminnen kleurt de refreinen met een tweede stem.
Het Gevoel
Voortgekomen uit een fijne samenwerking met producer/gitarist Chris Peeters van De Laatste Showband. Piet Van den Heuvel gaf er de finale pop-touch aan en verliet de sessie niet alvorens iedereen rijkelijk te amuseren met wat zelfspot over zijn Body Mass
Index resultaten: “Als ge een brood naar mij smijt, komt het gesneden terug!”
Het Gevoel is een van de allereerste liedjes die ik schreef. Hoewel ik best tevreden ben over deze opname heb ik het zelden live gespeeld. Ik denk dat het meer is weggelegd voor een andere stem.
Clochard à Cannes
Samen geschreven met Walter Ertvelt en geïnspireerd door een waargebeurd verhaal. In een café te Cannes was Walter getuige van een scène die zo uit een wrang-humoristische film noir leek te komen. Een uitgeputte zwerver met aan beide armen verminkte stompjes als handen kwam de kroeg binnen en vroeg iets te drinken. De man naast hem kijkt hem aan en roept: “Mais tu es pianiste, quoi!?”
Live in de studio opgenomen. Pianist Dirk Joris kreeg een akkoordenschema, ik een micro. De opname is de onvoorbereide allereerste take. Mijn favoriet moment is vlak na de eerste zin in de laatste strofe. Dirk wacht op mij, ik wacht op hem. Een milliseconde muzikale verwarring die mij blijft ontroeren.
Es
Een rete strakke groove van drummer Walter Mets en diepe bluesy baslijnen van Evert Verhees converseren koortsig in een door Werner Pensaert gesculpteerde eindmix. Walters korte drumsolo aan het begin van het nummer kreeg destijds via MySpace bijval van de zwarte Amerikaanse hip hop scene en werd in die kringen gretig gesampled. Mets overleed in 2017 op onrechtvaardig jonge leeftijd. Soms luister ik het ganse nummer alleen maar naar zijn hi-hat en drum fills, wat een talent.
Herberg Van Verdriet
Perfect fingerpicking voer voor Kris De Bruyne en Pol Depoorter die samen een museum aan akoestische gitaren de studio binnenbrachten. Een bezoek van blues icoon Roland Van Campenhout leverde ook nog mooie slide partijen op.
Voor de sfeer en mix lieten we ons inspireren door het album ‘Other Voices, Other Rooms’ van Nancy Griffith en de complete John Prine catalogus.
Sueur Du Désir
“Dees is een gigantische tube!”, dixit een enthousiaste Jo Francken die deze home studio opname remixte en producete. Het reggae idee kwam ook van hem. De glasheldere backing vocals werden voorzien door een toen nog onbekende Renée die later o.m. filmmuziek maakte voor Marc Didden.
Vrolijk naïeve liefdesliedjes zoals dit schrijf ik zelden maar ik had mezelf revanche beloofd voor mijn gebrekkige uitspraak van het Frans in Clochard à Cannes.
Wim
Kreeg airplay van vooral Radio 1 en is een van de songs die binnenkort zal uitkomen in een nieuwe versie. Dit is het origineel met zuiver en clean gitaarspel van Wigbert die wellicht deels verantwoordelijk is voor het feit dat recensenten mij gingen vergelijken met Mark Knopfler en Chris Rea.
Ik herinner mij het moment dat alle instrumenten en de zangpartij er op stonden en we een eerste rough mix beluisterden. Walter Ertvelt, trots als een pauw ging er genietend bij gaan liggen op de kale studiovloer terwijl dit nummer uit de boxen schalde.
“De dagen zijn kort, je hebt geen vat op de tijd. Als we straks weggaan, moeten we gaan zonder spijt.” zijn woorden die ik pas sinds de dood van mijn papa volledig begrijp, ook al schreef ik ze zelf.
Meisje Met Cello
Live @ Ancienne Belgique met mijn ‘door jazz en blues geïnfecteerde groep’ (citaat uit Knack).
Mijn gitaarsolo wordt lekker nerveus opgejaagd door jazztalent Bas Bulteel op piano. Samen met contrabassist Mario Vermandel en later Luc Vanden Bosch (drums) was dit mijn allereerste live band.
Rétrospective - credits.
Herberg Van VerdrietTekst & muziek: Lander Vervaet
drums Tony Gyselinck contrabas Bart De Nolf percussie Ralph Samantha gitaren Kris De Bruyne & Pol Depoorter Indisch harmonium Jan Verheyen slide gtr Roland Van Campenhout productie Kris De Bruyne mix & techniek Ralph Samantha Het GevoelTekst & muziek: Lander Vervaet
drums Walter Mets bas Evert Verhees gitaren, toetsen Chris Peeters backing vocals Piet Vanden Heuvel, Mieke Aerts, Lander Vervaet, Chris Peeters zang Lander Vervaet Meisje Met De Cello |
EsTekst & muziek: Lander Vervaet
drums Walter Mets bas Evert Verhees gitaren, minimoog Chris Peeters Fender rhodes Bas Bulteel mondharmonica Steven De Bruyn zang Lander Vervaet Productie Chris Peeters Mix Werner Pensaert Techniek Stephan Kraemer Clochard à CannesTekst & muziek: Vervaet/Ertvelt
piano Dirk Joris zang Lander Vervaet live @ Studio Crossroads productie Kris De Bruyne mix & techniek Ralph Samantha 
|
|
Tekst & muziek: Lander Vervaet
contrabas Mario Vermandel akoestische gitaar Pol Depoorter piano Bas Bulteel zang & elektrische gitaar Lander Vervaet live @ Ancienne Belgique 
|
WimTekst & muziek: Lander Vervaet
drums Tony Gyselinck bas Bart De Nolf piano Dirk Joris ak. gitaren Kris De Bruyne, Pol Depoorter el. gitaar Wigbert Van Lierde zang Lander Vervaet productie Kris De Bruyne mix & techniek Ralph Samantha Altijd AlleenTekst & muziek: Verminnen/Ertvelt
drums Tony Gyselinck bas Bart De Nolf piano Dirk Joris ak. gitaren Kris De Bruyne, Pol Depoorter hammond Hans Francken el. gitaar Wigbert Van Lierde backing vcls Kathleen Vandenhoudt, Piet Van den Heuvel tweede stem Johan Verminnen zang Lander Vervaet productie Kris De Bruyne mix & techniek Ralph Samantha |
Alle songteksten
vind je op de pagina 'lander'
vind je op de pagina 'lander'
Terugblik.
Roland Van Campenhout
(vlnr) Kris De Bruyne, Lander Vervaet & Johan Verminnen overlopen de vocals voor 'Altijd Alleen'
Bart De Nolf
Lander Vervaet & Johan Verminnen
Lander Vervaet door de lens van fotograaf Guy Kokken voor Knack
(foto boven, rechts & onder) Live @ Ancienne Belgique
|
Lander Vervaet & Kris De Bruyne
pianist Dirk Joris speelt mee op o.m. 'Wim', Clochard à Cannes & 'Altijd Alleen'
Kris De Bruyne, & Walter Ertvelt
(vlnr) Walter Ertvelt, Roland Van Campenhout, Lander Vervaet & Kris De Bruyne
(vlnr) Pol Depoorter, Lander, Kris De Bruyne
|
Lander door de lens van Guy Kokken
|
|
Performer, songwriter en muziekproducer met een passie voor jazz, filmische soundscapes, authentieke bluesmuziek, hip hop, alternatieve rock, indie folk en experimentele elektro.
Lander verenigt een doorleefd stemgeluid met eigenzinnige songs en verzoent rauw gitaarspel met poëtische teksten. |
